Sadness....Αυτη η λέξη έρχεται στο μυαλό μου και πολεμάει να μείνει...Δε θελω να πιστέψω πως μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να δημιουργήσουν ίντριγκες απο το πουθενά...χωρις ουσιώδη σκοπό...
Δε μπορώ να δεχτώ πως με τον τρόπο τους θελουν να μου δώσουν να καταλάβω πως ειμαι ηλίθια...
Πολλές φορές κανω το μαλάκα...αλλα πιάνω τα πάντα...μπορώ να ξεχωρίσω την πουστιά οταν είναι προφανές....αλλο αν ειναι τοσο ύπουλη..τότε πάω πάσο...
Με πληγώνει αφάνταστα να θέλουν οι άλλοι να μου πουν τι να κάνω...η τέλος πάντων η γνώμη τους να είναι τόσο ωμή που να μου ανατρέπει τα οσα εχω ζήσει-αποκομίσει....

Ειναι λυπηρό ολο αυτό...Εχω μπαφιάσει μέσα στο σπίτι απο την πέμπτη το πρωί..Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα...Φρίκη...εγώ; που οποτε μου τη βάραγε έπαιρνα τους δρόμους;..οκ οκ και χτες και προχτές έκανα μια μικρή βόλτα...αλλά σας "φυγάς"...σαν κατι να με καταδιώκει...

Απροσδιόριστα είναι ολα στο μυαλό μου...Σαν χαμένη που δεν έχω κανέναν....σαν κάποιος να μου έβαλε κάτι στο ποτό και δε μπορώ να αντιδράσω...
Θελω να επιστρέψω στη δουλειά...πλέον δε μπορώ τόσο χαλαρούς ρυθμούς...Θελω να κοιμηθώ και δε μπορώ...Κοιμήθηκα 2 παρά και ξύπνησα 8 και 40 το πρωί...Δεν εχω όρεξη ουτε για υπνο....αυτομαστιγώνομαι η βλαμμένη...τιμωρώ τον εαυτό μου έτσι...Το ξέρω....

Δε θέλω να δώ κανέναν...να ακούσω κανέναν...να απολογηθώ σε κανέναν....Ειμαι ενήλικη και ξέρω να κρίνω....και στην τελική...αν κάνω καπου λάθος εγω θα ειμαι η αιτία...που δε το πρόλαβα....οχι οι αλλοι....!!!!! Μη μου τη μέρα τάρατε λοιπόν και αφήστε με στην υποτιθέμενη ησυχία μου....

Η κλωστή ειναι λεπτή..κι αν σπάσει δεν εχει επιστροφή....

Φεύγει το 2007....να πάει στο καλό...και το 2008 ελπίζω να ειναι καλύτερο σε ολους τους τομείς...