Αραγε υπάρχει ευτυχία;

Λένε πως η ευτυχία ειναι το παν...Θα συμφωνήσω...Οταν ομως στη ζωή ερχονται απανωτές αναποδίες τι κανουμε; Το μεγαλύτερο λάθος συνέβη στις 6 νοεμβρη του 1979...Γεννήθηκα για να επομιστώ τα λαθη των αλλών...Γεννήθηκα για να μη μπορώ να ζήσω ελευθερη οπως εγώ θελω...Προσπάθησα να κανω κατι καλό μα δε βρίσκω ανταπόκριση...δε μπορώ να ζώ μέσα στην αχαριστία...

Δεν θεωρώ πως επειδή καποτε με δημιούργησε ενας πατέρας εχω εγώ την ευθύνη γι αυτον τώρα που πλεον ειναι στο τέλμα της ζωής του...Δεν ειμαι υπευθυνη για κανεναν..παρα μονο εκεινος για μενα μιας και δε με ρώτησε οταν με εκανε...Δεν ειμαι υποχρεωμένη να κανω τιποτα πλέον στα 28 μου...Θελω να φωνάξω..να ουρλιάξω πως ειμαι σε απόγνωση...μα δε βρισκω βοήθεια απο πουθενα η εστω συμπαράσταση...Το τελος το βλέπω να πλησιάζει και ξερω πως οταν θα ειναι αργά θα καταλάβουν ολοι πως ηταν αδικο και "εφυγα" ετσι...!!

Δε θελω να συνεχίσω ετσι..κουράστηκα ψυχικά πανω απο ολα...Θελω την ηρεμία μου, την ησυχία μου...τους φίλους μου και εναν ανθρωπο να μοιραστώ μαζι του τις σκέψεις μου- τα ονειρα μου- τις προσδοκίες μου...αραγε θα καταφέρω να κανω κατι η θα ερθει αυτο που φοβάμαι και θα πω...ΤΕΛΟΣ δεν αντέχω αλλο...κι απλά εγκαταλείπω...Κανω υπομονή τρία ολοκληρα χρόνια....Δε νομίζω πως υπαρχουν περιθώρια γι αλλη...εξαντλείτε.. και εγώ απλά μέρα με τη μέρα βυθίζομαι στη δική μου πραγματικότητα και δεν εχω το κουράγιο να "σηκώσω" κεφάλι...!!

Αγαπώ τη ζωή μα δυστυχώς οσες προσπάθειες κι αν εχω κανει εχουν πέσει στο κενό..Ποιος ο λογος λοιπόν να συνεχίζω να ελπίζω.....

Έχω κουραστεί...

Χτες ξύπνησα στις 8 το πρωί...αλλη μια μέρα δουλειάς...Δε μπορώ να πω πως οι ώρες ειναι πολλές για το σαββάτο, μολις πέντε..απλά ολη η διαδικασία με κουράζει του ο,τι πρέπει να ξυπνήσω στις 8 να ετοιμάσω το τοστάκι μου να πλυθώ να ντυθώ και να φύγω γυρω στις εννιά παρά για τη δουλειά...Γύρισα δύο και τέταρτο..με περιμενε η μαμά..και η πρώτη της κουβέντα.."αντε βρε παιδί μου που είσαι;" ναι ναι ειχε δίκιο άργησα 20 ολοκληρα λεπτά και ειμαι μολις 15 ετών..μονο που δε με εδειρε..Αρχίζει και με κουράζει ολο αυτό το σκηνικό...Δουλεύω 12 ώρες ημερησίως γυριζω σπίτι πτώμα κανω ενα μπανιο και πεφτω ξερή για ύπνο...Το μονο που ξερει να μου λεει ειναι "εχεις" να πάω λαϊκη; εχεις να παω σουπερ μαρκετ; εχεις εχεις....Βαρέθηκα να πληρώνω σε ενα σπίτι που δε μου προσφέρει ουτε καν λιγη ηρεμία τις ώρες που είμαι εδώ...Ολοι κοιτάνε την πάρτη τους..κι εγω; το ευκολο θύμα..Χτες βγήκα..γύρισα στις 4 το πρωί..Ξυπνησα σημερα στις 2 το μεσημερι..με περιμενε μεχρι τις 3 το πρωί..γιατί; για να μου ζαλίσει τα @@ σήμερα..που παρεπιπτόντως δε μου πολύ μιλαει..Τι να κάνω δε ξέρω..Μου ρχεται να τα βροντήξω και να φύγω..!! να σηκωθώ ενα πρωι κι αντι να παω στη δουλειά να παω στον ΟΣΕ και να πάρω το πρώτο τρένο που θα βρώ..δε με νοιάζει το που θα παω..αρκεί να φυγω..Οι κοποι μου δεν αναγνωρίζονται..Ζω απλά για να δουλεύω..και ολα ειναι μια χαρά..σε 1 ΄μηνα κλείνω τα 28..και; σχέση δεν εχω...αυτη την περίοδο...σχεση δεν θα εχω και σε 2-3 μήνες..ο καιρός περνάει κι εγώ απλά ζω..η μαλλον νομίζω πως ζω...Ζωη δεν ειναι απλα η δουλειά..Δε ξερω πως θα βγώ απο αυτό τον φαύλο κυκλο..και δυστυχώς δεν μπορώ να ζητήσω βοήθεια απο κανέναν..νιώθω σαν να μου κρατάει καποιος το στόμα κι εγω δε μπορώ να φωνάξω...Τι θα απογίνω σε 5-6 χρονια; που πλεον δε θα με θελει κανεις..θα εχω φτάσει 34 σχεδον και θα ειμαι μονη...Το ξερω το μελλον μου..αυτο που δε ξερω και με τρομάζει..ειναι το τέλος μου!! που κι αυτό θα ειναι θλιβερό και μοναχικό σαν και τη ζωή μου!!!

Απόψε θελω να πιώ...

Aυτο το τραγούδι περιγράφει απόλυτα το πως νιώθω και το τι ειμαι ικανή να κάνω..για να ξεχάσω...

Ο μήνας δε μπήκε καλά...

Ο σεπτέμβρης δεν εκλεισε καλά μιας και πριν 10 μερες περιπου εμαθα απο τον Κωστή πως φευγει απο τη δουλειά...Θελει να κοιτάξει το μέλλον του μιας και με τη δικη μας δουλειά δεν υπάρχει προοπτική..και εχει δίκιο...Ισως το μέλλον να ειναι πιο καρποφόρω και κερδοφόρο αλλα θελει λίγη υπομονή κατι που εκεινού εχει εξαντληθεί...
Εγω του ευχομαι να του πάνε ολα καλά και να μη το μετανιώσει ποτέ...Να στεριώσει στη νέα του δουλειά και να περνάει πάντα καλά...!!
Εγω παραμένω ως εχει...δεν το κουνάω ακόμη τουλάχιστον..Ξερω μεσα μου πως ο χειμώνας θα ειναι μακρύς και δε θα ξεπεράσω ευκολα την συνεργασία μου μαζί του καθοτι ειμαστε μαζί 4 ολόκληρα χρόνια..εχουμε περάσει πολλα..χάλια καταστάσεις καλές εχουμε πλέον γνωριστεί εχει μπεί σπιτι μου εγω στο δικό του και πάντα για μενα θα ειναι ενας καλός φίλος που περνάω ευχάριστα μαζί του ειτε στη δουλειά ειτε εκτός...Με λυπεί αφάνταστα το ο,τι φευγει μα δε μπορώ να κανω και κατι αλλο...Καιρος ειναι να ανοιξει κι αυτος τα δικά του φτερά....
Ο μηνας δε μπήκε καλά..ειμαι με αυτο το θεμα αρκετά χάλια...ψυχολογικά..το μονο θετικό ειναι πως της φιλης μου το χέρι εφτιαξε κατα 80% και τις επομενες μερες θα φτάσει στο 100%...περασαν τα δύσκολα και ολα οκ...Μπόρα ηταν και περασε..με πολλες καταιγίδες δε λεω...Ολα θα πανε ομως καλά..πιστεύω πως τα καλυτερα έρχονται..

Ευχομαι ολα να πανε καλά και για μενα και για τους φίλους μου...γιατι ειπαμε..οι φίλοι στα δυσκολα φαίνονται..στα ευκολα ολοι ειναι παρόντες..και οταν ερθει το ζόρι τον ΠΟΥΛΟ...!!!

Ας ελπίσουμε πως απο εδω και περα θα στρώσει λιγο η κατάσταση...!!