Ενα νεο ξεκίνημα ονειρευομαι....

Δε ξερω απο που να ξεκινήσω...το μονο που ξερω ειναι πως ηθελα πολυ καιρο να κανω μια τετοιου ειδους συζητηση...να πω τα παραπονα μου...τα ανεκπληρωτα ονειρα μου που εγιναν μια απλη αναμνηση....και εμειναν στο χρονοντουλαπο...της ψυχής μου.....
Καταφερα μετα απο 28 χρονια να πω κι εγω αυτα που πραγματικά με πονανε με πληγώνουν...και θεωρήθηκα εγωιστρια και κακιά....Ας ειναι ομως...δε με πτοει τιποτα....εγω ειμαι καλά...εχω την συνηδειση μου ησυχη....εχω περάσει πολλα και δεν μπορω αλλο....Εχω στερηθει πολλα εχω κλάψει για οσα ΟΧΙ εχω δεχτει απο την εφηβία και μετά...πλεον θελω να ζησω ελευθερη ανεξαρτητη....κι ας ειμαι μονη...θα βρω την ηρεμία μου....αυτο που τοσα χρονια αναζητω....
Δε περιμενα να ξεκινησει μια συζητηση στις 10 το βράδυ του σαββάτου την ωρα που ετοιμαζομουν να βγω μια βολτα...δε πειράζει ομως...η βολτα μετατράπηκε σε μια κουβεντα που επρεπε να γινει καιρό τωρα...να καταλαβουν πως και οι μαλακες ξυπνανε καποια στιγμή...σε ολα βρεθηκα εγω η αδικη....δε με νοιαζει ομως...εγω θα υπερασπιστω τον εαυτό μου....ξερω πως οι πορτες θα κλεισουν...και απο εκει και περα...ξεκινάω απο το μηδεν....σαν να εχω γεννηθει εκεινη τη στιγμή....

Ξημερωσα με δάκρυα....να εχω καπνισει τοσο πολύ που ο λαιμος μου να ειναι σχεδον κλειστος...το μαξιλαρι μου....μουσκεμα...απο δακρυα...πικρίας...γιατι τοση αχαριστια....απο τους ιδιους τους γονεις...να πρεπει να εχω και τυψεις...(χαχαχα)....αν θα ξεκινησω να παιρνω ηρεμιστικά σε μονιμη βάση τοτε θα με πουνε και τρελή..αυτο ειναι το μονο σιγουρο....Αν και ειχα μια δυσκολη βραδια...τον εκαψα τον εγκεφαλο μου με τοσες σκεψεις...εγω νιωθω πολυ καλα....οι μερες να περνάνε μονο...και ολα θα γινουν.....

Ειμαι μονη.....αυτο ειναι το μονο βεβαιο...........
Δεν ενιωσα ποτε χάδι...δεν ενιωσα ποτέ στοργή....τουλάχιστον απο τον πατέρα...εχω πολλά καταλοιπα....μα δεν νοιαστηκε κανεις ποτέ να μου πει...οτιδηποτε...γιατί να νοιαστώ εγω; σε καποιους που δεν με ρώτησαν καν οταν με δημιουργησαν...θελαν απλως να κανουν την καυλα τους....κι εγω λοιπον ηρθε ο καιρος να κανω τη δικη μου καυλα....να αφησω πισω ολα οσα με κανουν να δακρυσω...να λεω ουφ....και να μην εχω εστω και μια ομορφη αναμνηση...Ποσο χαζό ακουγεται....ζουσα μεσα σε μια υποτειπώδη οικογένεια που παντα πιστευα πως...δε πειράζει..υπαρχουν και χειροτερα....Τι μαλακας που ειμαι τελικα....με μουτζώνω αλλα....ειναι λιγο αργα....
Το μονο θετικό ειναι πως θα πατησω γερά στα ποδια μου χωρις να εχω καποιες πλάτες...χωρις να περιμενω κατι απο κανεναν....ειμαι μονη..και θα πορευτω....μου αρέσει...αυτο το στοιχημα που θα ξεκινησω με την ιδια τη ζωή...και αν δε καταφέρω να τη νικήσω....για ολα υπαρχει λυση....!!!

Σαν Σοφία ονειρευομαι πολλα απο εδω και στο εξής....θα κανω πολλα που εχω αφήσει χρονια τωρα...θα προσπαθησω να ζω καθε στιγμή...να μη πηγαινει χαμένη.....να εχω ενα λόγο καλο για να πω ο,τι ΖΩ....καλα!

Το μελλον θα δειξει.....αν θα πανε ολα καλα.....κι αν δε τα καταφέρω....δε πειράζει..θα εχω προσπαθησει τουλάχιστον....δε θα γκρινιάζω οπως κανω ολο αυτο τον καιρο....

Νιώθω χάλια...εξαντλημένη...

Νιώθω πολύ χάλια....δεν εχω ορεξη να κανω οτιδηποτε ...Ουτε καν για ενα ποτό να βγώ σημερα σάββατο..ασχετα αν το πρωι δουλευα και μετά πηγα στον μικρό μου αγγελο....νιώθω εξάντληση...δε τρωω(καλό μου κανει αυτο) δε κοιμάμε πολύ..μου βγαίνει πολύ κουραση ενω ημουν χαλαρη και αυτή την εβδομάδα....τουλάχιστον στην απογευματινή δουλειά...

Εχω εναν κομπο στο στομάχι που δε ξερω γιατί συμβαίνει....Τα χέρια μου με πονάνε...το αυχενικό με εχει ρημάξει....Το μυαλό μου συνεχώς σκέφτεται....δε ξερω που θα με οδηγήσει ολο αυτό...μακαρι να βγει σε καλό..γιατί βαδίζω σε λαθος μονοπάτι μαλλον....και οταν καταλάβω ο,τι ειναι αδιέξοδο...θα φάω φρίκη....!! μα θα ειναι ηδη αργά..θα εχω διανύσει πολλά χιλιόμετρα και δεν θα εχει επιστροφή....Ειχα παραααα πολύ καιρό να νιώσω ετσι....στο απόγειο της μαλακίας ειμαι μαλλον....Ισως να με φρικάρει το γεγονός πως με σκέφτονται και ανθρωποι που δεν περιμενα ποτέ να το κάνουν...Δεν εχω μαθει να με νοιάζονται...απλά μονο εγω να νοιάζομαι για ολους χωρις αυτο να με πειράζει...ισα ισα που με γεμίζε ως ανθρωπο....και συνεχίζει να με γεμίζει....

Παθαίνω κρίσεις ανχους....τουλάχιστον αυτη την εβδομάδα εχω πάθει 2-3....μου βγαίνει πολύ αρνητική αυρα...με αποτέλεσμα...να πιάνω πάτο....
Προφανώς σκέφτομαι αυτο το διάστημα το μεγάλο βήμα που θα κάνω...και με κυριευει το ανχος για το ποτε θα ερθει αυτή η στιγμή...μου φαίνεται μακρινή....αλλα δεν ειναι το ξέρω....Μαλακία με εχει πιάσει...σιγουρα σε λιγες μερες θα ειμαι καλά....απλά αυτη τη δεδομένη στιγμή νιωθω πολύ χάλια....!!!!!

Αλλα...θα μου περάσει....ειμαι σιγουρη...με εχω μάθει πλέον!!!

Εκμηδενίσεις αποστάσεων...

Πάντα ελεγα πως εχω ενα είδος τρελας αλλα ποτέ δε το παραδεχόμουν...απλά το ανεφερα...LOL...Πέμπτη μεσημέρι 3/1 παίρνω τηλέφωνο την Ειρηνη...Σαββάτο πρωί αν βρώ εισητήριο θα κατέβω αθήνα...να σας δω...Τοινγκ...θα αναρωτήθηκε η λατρεία...μα μολις πριν 10 μερες ησουν εδώ..χαχαχα αλλα Το ξέρω Ειρήνη μου αλλα ειχα στερητικό...επρεπε να σας δώ...:)

Ζητησα απο την λατρεία να μη πει τπτ στα κορίτσια γιατί ακομη δεν ηταν σιγουρο...Παρασκευή απογευμα εκοψα εισιτήριο και πλέον ημουν ετοιμη για μια "αρπαχτη" λολ οπως ειπε κι ενας φίλος...χαχαχ συνήθως οι αρπαχτές εχουν να κάνουν με σεξουαλικά θεματα..αλλα το δικό μου καθε αλλο...εχει να κάνει με τρία ψυχάκια...

Σαββάτο μεσημεράκι ημουν Αθήνα...ομολογώ πως ειναι λίγο κουραστικό το ταξίδι και μόνο...αλλα δε με νοιάζει :P Εκανα αυτό που γούσταρα....χεχεχε
Ηρθε το ειρηνάκι μου και με πήρε...πήγαμε στης Ευης..λολ...αυτη ηταν που δε με περίμενε με τίποτα...χαχαχαχα οκ της ηρθε καπως...αλλωστε αν δε περιμένεις καποιον σε καμμία περίπτωση παθαινεις μια πλάκα...
Το επόμενο βήμα να πάρουμε τηλέφωνο την Βροχοπούλου...χαχαχαχα μιλάει η ειρηνη μαζί της και της λεει..μισο λεπτό να σου δώσω την Ευη...και δίνει εμένα...
"ελα αγάπη που εισαι;"
Ελα αγαπη σπίτι τι κάνεις;
'γελάω εγώ...και τις λεω..Ελα μαρήηηη'
Οποτε ακουω ενα αχχχχ δε το πιστεύω...και μια παύση 30 δευτερολέπτων...(τ ο διάστημα του εγκεφαλικού) χαχαχαχα ρε μαλακα που εισαι εσυ; Εδω ρε της απαντώ...ηρθα να σας δώ...χαχαχαχα την κουφανα κι αυτην...

Το απόγευμα ηταν διασκεδαστικό...γνώρισα το μισό σοϊ της Ευης και αρκετούς φίλους της......χαχαχαχαχαχαχα εναν Emo εναν Κανγκουρα και η τρέντυ αδερφή της...χαχαχαχα τωρα για την ευη...ΧΜΜΜ δεν εχω βρεί ακομη σε ποια κατηγορία ανήκει η μηπως κανει μια κατηγορία μονη της...το ερευνώ ακομη...

Περάσαμε ωραία...ποικίλης υλης οι συζητήσεις μας...δεν επικεντρωθήκαμε καθολου σε ενα θέμα...χαχαχαχαχαχαχαχα(αστειοοοοο)...ολα τα παιδιά απο τον ιδιο βράχο ειναι χτυπημένα(με την καλη έννοια παντα)

Μετά είδαμε και ενα dvd...λίγο πριν πεσουμε για υπνο..προσπάθησα να κανω μια συζήτηση αλλα επεσε στο κενό...πείσμα γαϊδουρινό εχει τη να την κάνω...οποτε βρέθηκε η μέση λύση και εληξε αναίμακτα η συζήτηση...loool

Και το κορυφαίο της ολης φάσης;;;;; ο σεισμός των 6,5 το πρωί της κυριακής 6/1...
Ομολογώ πως το σεισμό τον φοβάμαι πολύ...πανικός με πιάνει...αλλα οκ...δε το εδειξα και πολύ στα κορίτσια..λολ...κΙουρία στάθηκα...

Μεσημεράκι κυριακής δε κατάφερα να δώ ουτε την ειρήνη ουτη την Χιονόπτωση...Δε πειράζει επιφυλάσομαι για επόμενη εξόρμηση..κατα πάσα πιθανότητα δική τους...γιατί οκ ψυχάκι αλλα δε θα το αντέξω να ξανα πάω τοσο σύντομα...(θελω πολύ αλλα δε λεει)

Η ευη η καημένη ηθελε δεν ηθελε με ανέχτηκε..λολ και πρεπει να της ζητήσω εστω κι απο εδώ μια συγγνώμη που πήγα απρόσκλητη...και που της φορτώθηκα...

Εκμηδενισα την απόσταση Θεσσαλονίκη - Αθήνα και ειλικρινά δε με χάλασε καθολου που ηταν απλά ενα σα/κο...ειδα τα κορίτσια και το χάρηκα...

Μες στο παράπονο μου...

Οι αναμνήσεις με κοιτούν
σαν να έγινα εχθρός τους,
μα πριν τα μάτια μου βραχούν
σε βλέπουν πάλι εμπρός τους.

Μες στο παράπονό μου τα βάζω πάλι με τον εαυτό μου,
που μέσα από το μυαλό μου να σε βγάλω δεν μπορώ.
Αχ βρε καρδιά καϊμένη ποιός ξέρει τώρα τί σε περιμένει,
αφού δύο ερωτευμένοι
διαλέξανε τον χωρισμό.

Οι αναμνήσεις πριν μου πουν
αν όλα έχουν τελειώσει,
εσένα ψάχνουν και ρωτούν
αν το έχεις μετανιώσει.......

Μες στο παράπονό μου τα βάζω πάλι με τον εαυτό μου,
που μέσα από το μυαλό μου να σε βγάλω δεν μπορώ.
Αχ βρε καρδιά καϊμένη ποιός ξέρει τώρα τί σε περιμένει,
αφού δύο ερωτευμένοι
διαλέξανε τον χωρισμό.

Χριστός Ανέστη....και Καλή Χρονιά...

Χριστός Ανέστη...
Εύχομαι σε ολο τον κόσμο Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νεο έτος...δίχως σκοτούρες προβλήματα έλλειψη επικοινωνίας σπατάλη χρόνου με ατομα που δεν αξίζει, λανθασμένες κινήσεις εντυπωσιασμού...μα κυρίως...ενα ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ πρόσωπο προς τον συνάνθρωπο μας...με απόλυτη αγάπη και εμπιστοσύνη...


Το 2007 εδωσε τη σκυτάλη σε μια νέα χρονιά...ετσι κι εγώ θα δώσω ενα νέο ξεκίνημα στη δική μου ζωή...Το ελπίζω δηλαδή να καταφέρω να απαλαγώ απο οτιδήποτε με κανει να μελανχολω, κλαίω,γκρινιάζω,απογοητεύομαι...
Θελω η ζωή μου να ειναι απλή και οχι συγκαταβατική...Να μπορώ να λεω τη γνώμη μου χωρίς να φοβάμαι την κριτική που θα μου ασκηθεί...Να ζήσω ελεύθερη...οσο πιο πολύ μπορω....ΘΕΛΩ πολύ να καταφέρω να κερδίσω την απόλυτη ελευθερία μου και τοτε θα ειμαι ο πιο ευτυχισμένος ανθρωπος στον πλανήτη...Εχω ανθρώπους που με αγαπάνε με στηρίζουν και που δε μου χαϊδευουν απαλά το αυτάκι...Ειμαι πεισματάρα εγωίστρια(εννίοτε) αλλά ποτέ ατομίστρια η ασταθής χαρακτήρας με τις οποιεσδήποτε σχέσεις μου....Αργώ να ανοιχτό αλλα μολις το κάνω δικαιώνομαι...

Σήμερα η τελευταία μέρα του ετους εμελε να ειναι λίγο καταπιεστική κουραστική και πολύυυ εκνευριστική....Ευτυχώς η κολλητή μου πλέον ξέρει τα "κουμπιά" μου και μου αλλαξε τη διάθεση για τη ζωή και τις ομορφιές της....Δεν αξίζει να χαλιέμαι...

Ζήτησα απο τον Αϊ Βασίλη φέτος να μου φέρει την ηρεμία μου και την ησυχία μου...Δε θελω υλικά αγαθά...αυτά τα αποκτώ με λίγη ταλαιπωρία και μονη μου..Ευτυχώς...Βγάλαμε και μερικές φωτό...και ενα μικρό βιντεάκι με τα εκατοντάδες πυροτεχνήματα που σκάγανε σχεδόν μπροστά μας...σε ολο το μήκος της δυτικής θεσσαλονίκης ως το κέντρο...2008 ονειρα θα κάνω απόψε κι ευχομαι ενα απο αυτά να υλοποιηθεί...και τότε σίγουρα θα πιστέψω πως αυτος ο καλάγαθος γεράκος υπάρχει...κι ας ειμαι 29 ετών...