Όνειρο;

Σε ενα δωμάτιο μια ζωή είναι κλεισμένη μες τους τοίχους.......
Εγκλωβισμένη μια ψυχή σε ένα σώμα φθαρμένο απο το χρόνο....
Ψάχνει μια διέξοδο η οποία κρίνεται και δικάζεται χωρίς δεύτερη σκέψη.....
Σε ενα δωμάτιο σκοτεινό γεμάτο μονάχα αναμνήσεις ενα ξυράφι να μικρό θα δώσει και την λύση....
Κάθομαι κάτω.... όλο το δωμάτιο είναι παγωμένο σαν την ψυχή μου......
Το ξυράφι αντιμέτωπω με τις σκέψεις μου...Βρέθηκε απέναντι μου την κατάληλη στιγμή....
Με μια αστραπιαία κίνηση το αρπάζω και το κρατάω γερά στο χέρι.....
Περνάνε μερικά λεπτά και πλέον εχω σιγουρευτεί οτι δεν είναι οφθαλμαπάτη και το κρατάω πραγματικά....
Η χαρά μου είναι απερίγραπτη αλλα συνάμα και μια κρίση πανικού έρχεται να προστεθεί....
Είναι το σωστό αυτό που πάω να κάνω? Η λογική αντιμέτωπη με την επιθυμία....
Πάντα άφηνα τη λογική να κερδίζει...Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και θα κάνω αυτό που επιθυμώ....
Καρε-καρέ απο μπροστά μου περνάει όλη η ζωή μου.....σκόρπιες εικόνες...χαρούμενες και μή!
Κλείνω τα μάτια και νιώθω τη ζέστη να κυλάει στα χέρια μου....
Είναι η ζεστή αίσθηση απο το αίμα μου.....αυτό το αίμα που έμελε να κυλήσει και εγω να απαλαγώ
απο τη γίηνη παρουσία μου....
Μια αναπνοή ανακούφισης και η καρδιά χτυπά σαν τρελή....Ζώ το τέλος μου...είμαι εδώ και
το χειροκροτώ μέσα στη ζάλη μου.....Αστραπίαια έρχεσαι και εσύ στο νού μου....
Ενα σ'αγαπώ καταφέρνω να ψελίσω και νιώθω το σώμα μου να αφήνεται σε χέρια δυνατά που με μία μόνο κίνηση με απομακρύνουν απο εκείνο το παγωμένο δωμάτιο.....
Το τέλος ήρθε...νίκησα τους φόβους μου...και έκανα πράξη αυτό που θέλω....ήρθε η λύτρωση...

Ανοίγω τα μάτια και κοιτάζω τον εαυτό μου κουλουριασμένο μέσα στον ιδρώτα να προσπαθεί
να καταλάβει αν αυτό το όνειρο είχε κάποια σημασία.....
Τρέλες του νου η σημάδια ψυχικής κόπωσης.....?
Ψάχνω απαντήσεις σε χιλιάδες άλλα πράματα...ας προστεθεί ακόμη μία....! Ποιός νοιάζεται άλλωστε....
Έστω και με αυτή την αίσθηση αισθάνθηκα πολύ καλά.....
Τα μάτια μου βουρκωμένα...ίσως μέσα στον παραλογισμό του ονείρου να κατάλαβα
οτι διάλεξα το λάθος τρόπο για να αντιμετωπίσω τη ζωή μου.....
Αν όμως το κλάμα ήταν απο στεναχώρια σκεπτόμενη οτι όλο αυτό ήταν απλά ενα...Όνειρο....
Τι τραγικό...
Κλείνω τα μάτια προσπαθώντας και ξεπεράσω αυτό που ένιωσα πρίν και η επόμενη μέρα με βρίσκει
να σκέφτομαι τόσα πολλά με αποτέλεσμα να χαλιέμαι.....δίχως λόγο!