Πικρια...στενοχώρια και πολλα γιατί....

Δωσμου ενα δρομο να περπατησουν τα παθη μου.....
να βρω τη χωρα που τα ονειρα σου κρατας.....
γινε ποταμι να παρασυρεις τα λαθη μου και αν θες
να φυγεις απλα θα γινω δρομος να πας.....

Δωσμου μια μερα να κατοικησω στην ψυχη σου....
δωσμου μια νυχτα να σου χαρισω τα ονειρα μου....
σαν ενας αγγελος να σφυριξω στα μονοπατια σου
και η βροχη να ξεπλυνει την μοναξια μου....

Δε ξερω ποσο θα σε αγαπουσα σε μια αλλη ζωη
σε αυτη σε αγαπησα οσο μπορουσα.....
μα δε το εκτιμησες...το προσπερασες....

συγγνωμη που δε ξερω να αγαπαω αλλιως...
αλλα......

η αγαπη ειναι η ιδια μας η ζωη ειναι μια αναγκη
ειναι μια εξαρτηση....που μας γεμιζει....
που αντανακλά την ιδια μας την ζωη
και την πορεία της.....

Μονη σε ενα δωματιο αδειο
ονειρευομαι το χτες....τοσο δειλά
αραγε καταλαβες ποτε τι ενιωθα....
Ξαφνου....βροχη στα ματια μου

Φοβαμαι το αυριο.....αλλα θα το παλεψω
να το κερδισω....να κερδισω τον πονο
που θα μου αφησει ολη αυτη η κατασταση

Θα το παλεψω οσο μπορώ
πρεπει να φανω δυνατη....να διωξω μακρυα
ο,τι με ποναει...και ο,τι μου θυμιζει το χτες....

Εφυγες και εκανες συντριμια την καρδια μου.....
μα ολα εδω πληρώνονται......θα τα βρεις μπροστα σου
και τοτε........θα δικαιωθω........