Φοβάμαι γιαυτό δεν τολμώ

Φοβάμαι η αλήθεια, να δωθώ να αφήσω οτιδήποτε με αγγίζει να προχωρήσει
ΟΧΙ επειδή ετσι ειμαι φτιαγμένη αλλά επειδη οσες ευκαιρίες εδωσα πρωτα σε μενα
και μετά στους αλλους δεν απέφεραν το επιθυμιτό αποτέλεσμα...
Είμαι στο τέλμα των συναισθημάτων μου....

Φοβαμαι να αγαπήσω γιατί αν το χάσω χάνομαι και εγώ μετά..
οποτε δεν αφήνω τα συναισθήματα να με κατακλύουν...
Ειναι καλύτερο απο το σκέφτομαι, να ονειρεύομαι να ελπίζω
και ξαφνικά να γκρεμίζονται ολα...

Απο μικρή ημουν ονειροπόλα πίστευα στις μακροχρόνιες σχέσεις
στην αμοιβαία αγάπη, φροντίδα, εννοια μα επεσα εξω με το περασμα των χρόνων
οχι επειδή δεν αγαπήθηκα αλλα επειδή προσδοκούσα την απόλυτη ευτυχία...

Δεν ενιωσα ως σήμερα κατι δυνατό η μαλλον δεν εζησα...Ενθουσιάζομαι ευκολα
μα ξαφνικά μέσα σε μια στιγμή μπορεί να διαλυθεί ολο αυτό
και να θελω να απομακρυνθώ...Φοβάμαι να αγαπήσω γιατί απλά
ειμαι ανθρωπος και πονάω μετά....

Δεν ειμαι τέλεια και δεν αποζητώ το τέλειο...Ισως το δέσιμο
κανει την σχέση τέλεια και τοτε μπορει να εχω καταφέρει το
δικό μου ακατόρθωτο...Δεν θα αφήσω κανέναν να μου πει ομορφα λόγια
δεν θα θελήσω ποτέ να ανταλάξω απόψεις με κανέναν....Οσο προχωράω
τοσο βουλιάζω μετά....

Φοβάμαι τις αλήθειες που θα βγούν στην επιφανεια και τοτε θα αρχίσουν
τα προβληματα...Φοβάμαι τα λάθη του παρελθοντος θα με κυνηγάνε μια ζωή
Φοβάμαι πως δε θα με αντέξει ποτέ κανενας γιατί πολύ απλά μεσα μου ειμαι κενη...

Οι δικές μου αλήθειες ειναι μικρές και ασήμαντες για τους αλλους
για εμένα ειναι το παν...ειναι το σήμερα το χτές και το αυριο, με ακολουθούν
και οταν έρχεται καποιος στη ζωη μου κανουν την εμφανιση τους...

Ειναι οι σκιές του παρελθόντος που ειναι καλά τρυπωμένες μέσα μου
βγαίνουν οταν δε το θέλω...Ειμαι υγιες ατομο ΘΕΛΩ να ζήσω εναν ερωτα
μα κατι δε με αφήνει...Οι αμυνες μου ειναι βλακώδης...Διώχνω ανθρώπους
επειδη πολύ απλά δεν αξίζω την αγάπη τους....Αυτό που με βασανίζει
δε θα φύγει ποτέ απο μέσα μου κι ας εχουν περάσει πολλά χρόνια...

Οι μνήμες δε σβήνουν τα ασχημα μενουν μεσα μας για πάντα
και φυλακίζουν την ψυχή μας...Τα ασχημα παραμένουν ζωντανά
τα ευχάριστα ξεθωριάζουν και λίγο χωρίς να το θέλουμε...Γιαυτό
και εγώ....


Κατέληξα...

Φοβάμαι γιαυτό δεν τολμώ......