Καλαμποκεφτέδες...

Η παροιμια λεει "Η καλη νοικοκυρα ειναι δουλα και κυρά" γι'αυτο το λογω κι εγω σήμερα ειπα να κανω πράξη αυτη την παροιμια και να βγαλω την οικοκυρικη μου οψη προς τα εξω..Να δειξω πως εκτος απο παιδι,γυναικα,φιλη,συντροφος ειμαι και μαγειρισα...Εκανα μια απλή και συναμα νοστιμη συνταγή...Καλαμποκεφτέδες...και για του λογου του αληθες ηδου και η φωτό...Φατε ματια ψάρια δηλαδη μιας και απο την οθονη δε μπορω να σας κεράσω :P

Φοβάμαι γιαυτό δεν τολμώ

Φοβάμαι η αλήθεια, να δωθώ να αφήσω οτιδήποτε με αγγίζει να προχωρήσει
ΟΧΙ επειδή ετσι ειμαι φτιαγμένη αλλά επειδη οσες ευκαιρίες εδωσα πρωτα σε μενα
και μετά στους αλλους δεν απέφεραν το επιθυμιτό αποτέλεσμα...
Είμαι στο τέλμα των συναισθημάτων μου....

Φοβαμαι να αγαπήσω γιατί αν το χάσω χάνομαι και εγώ μετά..
οποτε δεν αφήνω τα συναισθήματα να με κατακλύουν...
Ειναι καλύτερο απο το σκέφτομαι, να ονειρεύομαι να ελπίζω
και ξαφνικά να γκρεμίζονται ολα...

Απο μικρή ημουν ονειροπόλα πίστευα στις μακροχρόνιες σχέσεις
στην αμοιβαία αγάπη, φροντίδα, εννοια μα επεσα εξω με το περασμα των χρόνων
οχι επειδή δεν αγαπήθηκα αλλα επειδή προσδοκούσα την απόλυτη ευτυχία...

Δεν ενιωσα ως σήμερα κατι δυνατό η μαλλον δεν εζησα...Ενθουσιάζομαι ευκολα
μα ξαφνικά μέσα σε μια στιγμή μπορεί να διαλυθεί ολο αυτό
και να θελω να απομακρυνθώ...Φοβάμαι να αγαπήσω γιατί απλά
ειμαι ανθρωπος και πονάω μετά....

Δεν ειμαι τέλεια και δεν αποζητώ το τέλειο...Ισως το δέσιμο
κανει την σχέση τέλεια και τοτε μπορει να εχω καταφέρει το
δικό μου ακατόρθωτο...Δεν θα αφήσω κανέναν να μου πει ομορφα λόγια
δεν θα θελήσω ποτέ να ανταλάξω απόψεις με κανέναν....Οσο προχωράω
τοσο βουλιάζω μετά....

Φοβάμαι τις αλήθειες που θα βγούν στην επιφανεια και τοτε θα αρχίσουν
τα προβληματα...Φοβάμαι τα λάθη του παρελθοντος θα με κυνηγάνε μια ζωή
Φοβάμαι πως δε θα με αντέξει ποτέ κανενας γιατί πολύ απλά μεσα μου ειμαι κενη...

Οι δικές μου αλήθειες ειναι μικρές και ασήμαντες για τους αλλους
για εμένα ειναι το παν...ειναι το σήμερα το χτές και το αυριο, με ακολουθούν
και οταν έρχεται καποιος στη ζωη μου κανουν την εμφανιση τους...

Ειναι οι σκιές του παρελθόντος που ειναι καλά τρυπωμένες μέσα μου
βγαίνουν οταν δε το θέλω...Ειμαι υγιες ατομο ΘΕΛΩ να ζήσω εναν ερωτα
μα κατι δε με αφήνει...Οι αμυνες μου ειναι βλακώδης...Διώχνω ανθρώπους
επειδη πολύ απλά δεν αξίζω την αγάπη τους....Αυτό που με βασανίζει
δε θα φύγει ποτέ απο μέσα μου κι ας εχουν περάσει πολλά χρόνια...

Οι μνήμες δε σβήνουν τα ασχημα μενουν μεσα μας για πάντα
και φυλακίζουν την ψυχή μας...Τα ασχημα παραμένουν ζωντανά
τα ευχάριστα ξεθωριάζουν και λίγο χωρίς να το θέλουμε...Γιαυτό
και εγώ....


Κατέληξα...

Φοβάμαι γιαυτό δεν τολμώ......

Ζωγραφιά στην καρδιά

Ζωγραφιά στην καρδιά
τα δικά σου φιλιά
το μαχαίρι καυτό
στο λαιμό το νιώθω...

Ηρθες σαν αστραπή
στο μυαλό μου εσύ
μπήκες μέσα για τα καλά
και το αιχμαλώτισες μεθοδικά...

Γύρισες πίσω ξανά
και εγω μένω αργά
να ακούω τα όμορφα
λόγια σου τα ερωτικά....

Έφυγα απο εκει τώρα
ήρθα εδώ να σε βρώ
για να σου πω Σ'αγαπώ
και να φύγω μετά...

Ισχύς μεγάλη η απουσία
ισχύς μικρή τα δάκρια
ισχύς παράλογη η απόσταση
ισχύς λογική η τόνωση...

Τα χω χάσει σε βλέπω παντού
μα η ελπίδα να γυρίσεις χαλαρώνει το νου
κουρνιάζω στη γωνιά του δωματίου
και νιώθω πως σε ακούσω....!!!

Ζωγραφιά η μορφή σου
εικόνα θολή η ψυχή σου
προσμένω τη στιγμή
που θα είμαστε μαζί...

Πάρε τις στιγμές αυτές
και πέτατες μακριά
στείλε την καρδιά σου εδώ
και εγώ θα την ζεστάνω στο λεπτό....

Ούφ...δεν άλλαξα τίποτα
παρα μόνο την ώρα πέρασα...
Πάω και πάλι να κοιμηθώ
και ισως να σε ονειρευτώ....

Στιγμές αγωνίας

Μια στιγμή είναι αρκετή για να τα γκρεμίσει όλα...
Οχι..
Σκέψου τι πάς να κάνεις...
Μη...
Σε παρακαλώ....
Δεν αξίζει τον κόπο...
Μη...
Γύρνα πίσω και αναλογίσου τι αφήνεις πίσω...
Ψάξε καλά....
Έχεις εμενα που σε αγαπάω...
Μη το κάνεις....Διώξε κάθε αρνητική σκέψη...
Σκέψου το μέλλον μας....το κοινό μας μέλλον...
Γεμάτο όνειρα χαρές γέλιο καλοπέραση...
Σου αξίζουν ολα αυτά...
Δώσε μια ακόμη μάχη...Είσαι δυνατή...Μην λυγίσεις....
Μη...
Πάψε να σκέφτεσαι τους άλλους...Δώσε την απαιτούμενη προσοχή σε σενα...
Ξέχνα οτι σε πονά...Βάλτο σε ενα άδειο κουτί και κρύψτο μέσα στη ντουλάπα...
Εκει που άφησες καθε τι αγνό και τρυφερό είχες πρίν σου χτυπήσει την πόρτα η ΑΔΙΚΙΑ....
Μείνε δίπλα μου...στο ζητώ σαν χάρη....Βιαστική απόφαση ποτέ δεν έφερε επιθυμητά αποτελέσματα...
Γίνε εσύ αυτό που αναζητώ....Γίνε το γέλιο μου....
Σε έχω ανάγκη...Περισσότερο απ'οσο μ'εχεις εσυ....
Αντέχεις το ξέρω....ΜΑζί θα το περάσουμε και αυτό....
Στιγμιαίο είναι...
Προσφέρω σε σένα οτι θέλεις...
Αρκεί να δω χαμόγελα στο προσωπό σου....
Μη κάνεις κατι για το οποίο θα μετανιώσεις μετά....
Ζήσε την ζωή σου ετσι για όσο χρειαστεί....
Ξέρω πως δεν είναι οτι καλύτερο μα πρέπει...
Πρέπει....?? Τι παει να πει....Μην το πάρεις στραβά....
Αυτό το πρέπει είναι για σένα οχι για τους άλλους...
Μη σε ικετεύω....
Θα περάσει....Στιγμή είναι όπως τόσες και τόσες.........

Ένα αστείο ποίημα...

Σε είδα στο μπαλκόνι
κρατούσες το μπαλόνι
σε είδα και σε λίγο
το έσκασες με ήχο
ο κρότος δυνατός
τρόμαξε ο μικρός...

τον πιάσανε τα κλάματα
ησύχασε χαράματα
τον έβαλα για ύπνο
και ήπια εναν οίνο

Ο κόκκινος ξηρός
χαλάρωσα of course
εβγαλα τα ρούχα
και έβαλα μια μπλούζα

ειχε ενα χρώμα ανθρακή
μου πλάκωσε αμέσως την ψυχή
πηγα την εβγαλα και πάλι
και έβαλά μια αλλη...

Είχε ξημερώσει ποιά
ειχα αδειάσει δυο κουτιά
τσιγάρο μόνο και ποτό
πάει το χάνω το μυαλό

Μα ομως ειναι κυριακή
εχω τη μερά μου ολη free
να πιώ να κάτσω να γελάσω
και απο δευτέρα θα αλλάξω

οχι μονάχα απ΄το μεθύσι
μα και απο ολα οσα εχω ζησει...!!!!

Μαγεία...ουρανός και χρώματα...ενωμένα..

Σχολόντας απο τη δουλειά αντίκρυσα αυτο το υπέροχο θέαμα...Μαγευτικά υπέροχο...αχ

Αγάπη

Αγάπη για σενα πάλι θα γράψω
πονεμένα λόγια θα ξεθάψω
θα σας μιλήσω για το συναίσθημα
που εχει τα ποιό ανεξάντλητα θέματα...

Αγάπη που όμορφα μυρίζεις
και απο καρδιά σε καρδιά γυρίζεις
κάνεις μικρούς μα και μεγάλους
να καρδιοχτυπούν με ενα αγγιγμά σου

Αγάπη είσαι πλανεύτρα
μα κάπου κάπου και ψεύτρα
κάνεις ψυχές να πετάνε
μα όπως είπα και βαριά να πονάνε

Αγάπη μικρή η μεγάλη
απλή η σύνθετη
παιδική η ώριμη
οπως και να χεί είσαι όμορφη....

Αγάπη για σένανε πάλι γράφω
του κόσμου τα όμορφα φτιάχνω
με σκέψεις και λόγια τα ράβω
που απο το μπαούλο του νου τα ξεθάβω...

Αγάπη είσαι του έρωτα ταίρι
μονάχη ποτέ σου δε μένεις
καρδούλες μονάχα ζυγώνεις
και προσπαθείς τους πάντες να ενώνεις...

Αγάπη θα πω το ονομά σου
και εγω θα κρατώ συντροφιά μου
πολλές μικρές αναμνήσεις
απ΄τον καιρό που χα ταίρι μαζί μου...

Αγάπη μονάχα μη ξεθωριάσεις
και μόνη μου πάλι μ'αφήσεις
να λέω για αγάπες χαμένες
και έρωτες δίχως αναμνήσεις...

Αγάπη καπου εδω θα σ'αφήσω
να ξέρεις πως ποτέ δε θα λείψω
θα με δω να σε περιμένω
να μου χτυπήσεις την πόρτα με του έρωτα τα βέλη...!

Αναμεσα στο ψέμα και την λογική

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΑΡΧΗ
ΝΑ ΔΩΣΩ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΙΚΑΝΗ
ΓΙΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ

ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΠΟΛΛΑ
ΕΙΧΑ ΛΑΘΗ ΑΡΚΕΤΑ
ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΙΚΑΝΑ
ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ
ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΛΙΓΟ ΚΑΛΑ

ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ ΤΑ ΒΛΕΠΩ
ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΧΩ
ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩ
ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΩ....

ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΑΝΕ ΠΟΛΛΟΙ
ΜΕ ΞΕΧΑΣΑΝ ΑΡΚΕΤΟΙ
Μ'ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΛΙΓΟΣΤΟΙ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΙΣΧΥΡΗ

ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ
ΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΛΕΨΩ ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΩ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟΪΚΟ
ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΝΟΗΜΟ ΔΥΝΑΤΟ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΝΑΜΕ
ΜΑΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΩΣ ΔΥΝΑΤΟΙ
ΚΑΙ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ...

ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ;
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ;
ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ ΑΕΡΑΚΙ...
ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΦΥΣΗΜΑ ΜΙΚΡΟ

ΘΑ ΤΗΝ ΧΑΣΩ ΣΤΟ ΛΕΠΤΟ...

Περίμενα

Περίμενα απόψε να σε δώ
μα δε φάνηκες...
Περίμενα να σου εξηγήσω
μα δε το θελησες....
Περίμενα τη στιγμή
που θα σε ξανα εβλεπα...
Περίμενα καιρό να γινει αυτό
μα με αδίκησες...
Περίμενα να εισακουστουν
οι προσευχές μου...ματαια!
Περίμενα μιαν απάντηση
μα εκρινα λάθος..παλι...
Περίμενα εσενα και μονο
μοναχα για να διορθώσω
τις σκεψεις σου και τα οσα ειπες...
Περίμενα μα δεν ηρθες...
Περίμενα μα με ξεπέρασες....
Περίμενα και θα περιμενω,
οχι για πολύ...
Περίμενα τοσο καιρο να φανείς
και μολις ηρθες..πάλι χάθηκες...
Περίμενα τοσες μέρες και τι;
Περίμενα αδίκος τελικά...αυτό
καταλαβαίνω....

Εισαι άδικος απεναντί μου
και ευχομαι να το καταλάβεις
συντομα..πριν γινει αγεφύρωτο
το κενο που εχω μέσα μου...
Ίσως καταφέρουμε και οι δυο
να περισώσουμε..οτι απέμεινε...